De inbreng van een vraagstuk/casus is het kernpunt van een intervisie. Een casus is een situatie, waarin jij een rol speelt en waarmee je op de een of andere manier nog steeds in je hoofd of je gevoel zit. Als jij nieuwsgierig genoeg bent om dit te willen onderzoeken, dan is intervisie ideaal.
Ik krijg vaak de vraag wat ik nu versta onder een casus. De volgende vragen komen het meeste voor:
- Zijn alle situaties goed?
- Wat moet er beslist vermeld worden in een casus?
- Mag ik ook situaties van mijn team, met mijn leidinggevende of over de organisatie inbrengen?
- Ik heb geen casus, gespreksonderwerp omdat alles goed gaat.
- Mag ik ook een privésituatie inbrengen?
Wat kenmerkt een intervisievraagstuk of een casus?
- Een vraagstuk of een casus is een middel om jouw professionaliteit op een volgende niveau te brengen. Een niveau waar je vaardigheden uitgebreidt zijn, waar je oplossingsmogelijkheden verrijkt zijn en je in staat bent om je persoon in te zetten om iets te bereiken met de client, je collega, je manager.
- Het belangrijkste is dat jouw persoon een rol speelt in de situatie. Jij zit midden in de situatie. Immers de intervisie gaat over jouw handelen / leren. Hoe kijk jij naar deze situatie? Wil jij leren van deze situatie zodat het de volgende keer minder heftig is?
Mogelijke onderwerpen voor een onderwerp/casus
Voorbeelden van vraagstukken/casussen zijn:
- Een situatie kan achter de rug zijn, maar voor je gevoel is het nog niet klaar. Het blijft aan je knagen. Denk maar eens aan irritaties, meningsverschillen, ruzie met een leidinggevende.
- Sommige toekomstige situaties kunnen ook hoofdbrekens opleveren. Denk maar eens aan een moeilijk gesprek dat je morgen heb met je leidinggevende, je opdrachtgever of een client.
- Elke organisatie kent regels en procedures? Maar hoe ga jij daar mee om? Passen deze regels bij je of ga je er 'creatief' mee om? De vraag is of de regels, procedures je in de weg zitten, je werk moeilijk maken.
- Een casus gaat meestal over jou en de ander. Maar je kan ook denken aan een thema. Denk dan eens aan de eerste kennismaking met een cliënt, de eerste vijf minuten van je gesprek of probeer eens na te denken over thema's als macht/onmacht, professioneel handelen, afstand en nabijheid etc. Het interessante van thema's is dat iedereen zich er wel in herkent. Iedereen heeft er mee te maken. En dan wordt het boeiend :)
- Een gesprek met een client is heel boeiend omdat eens te onderzoeken. Er kunnen vragen onderzocht worden zoals: hoe kijk ik naar de een client? Welke keuzes maak ik tijdens een begeleiding om iets met de client te bereiken, Welke vaaardigheden heb ik ingezet?
- Beschrijf eens een successituatie op je werk. Het is interessant om te ontdekken welke factoren een rol hebben gespeeld bij het tot stand komen van een succes. Een intervisie is een prima gelegenheid om met elkaar de factoren te ontdekken en er van te leren.
- Een casussituatie over een privésituatie is mogelijk, als het werk er door beïnvloed wordt. We bespreken wat jij kan doen om het te kunnen uithouden op je werk.
Hoe kan je een onderwerp/casus voorbereiden?
- Casus voorbereiden of ter plekke inbrengen? Een casus van te voren uitschrijven heeft het grote voordeel dat er meer verdieping kan ontstaan. Immers tijdens het schrijven kunnen ook inzichten worden verkregen. Vaak wordt dan ook duidelijk waar je nu precies tegen aan loopt (je vraagstelling).
- In mijn intervisiegroepen geven professionals de voorkeur om de casus niet van te voren uit te schrijven, maar ter plekke de casus in te brengen. Wat mij betreft is dit ook mogelijk. De intervisant is zelf verantwoordelijk voor de mate van diepgang, de mate van leren.
- Wil je een casus toch uitschrijven, dan kun je deze richtlijnen gebruiken: a. een korte beschrijving van de feitelijke situatie, vervolgd door je gedachten, associaties en gevoelens bij deze situatie. Daarna kun je beschrijven aan welke oplossingen je denkt, welke kwaliteiten je heb ingezet, wie je beïnvloed heeft. Wil je echt fundamenteel leren van deze situatie dan kan je nog vragen overdenken als: welke waarden/meningen spelen een rol, welk thema herken ik met andere situaties. Sluit af met een vraag die begint met: Hoe kan ik ...
- Tip: schrijf een casus nooit in 1x. Schrijf - leg weg - lees nog eens - schrijf, vul aan.
- Tot slot: een verslag na afloop van de intervisie schrijven is zeer zinnig. Een verslag draagt bij om de ervaringen opgedaan tijdens de intervisie, dieper te integreren. Teruglezen is natuurlijk een ander voordeel. En last but not least: je laat het gesprek nog eens passeren. Waar ben je het eens met meningen, wat is nu de kern van het inzicht dat je heb gekregen. Wil je er nog meer eruit halen? Denk b.v. eens om er literatuur bij te halen. Welke literatuur herken je in je handelen. Welke schrijver, schilder, muzikant heeft zich ook over jouw thema geuit. Je zult versteld staan.
Mijn vraag aan jou
Wie wil zijn / haar ervaring delen over hoe het was om een casus voor de bijeenkomst te schrijven? Ik (en de lezers) zijn nieuwsgierig wat je opgevallen is heb tijdens het schrijven. Bij voorbaat dank voor het delen van je ervaring.
Reactie plaatsen
Reacties