De inbreng van een vraagstuk/casus is het kernpunt van een intervisie. Een casus is een situatie, waarin jij een rol speelt en waarmee je op de een of andere manier nog steeds in je hoofd of je gevoel zit. Als jij nieuwsgierig genoeg bent om dit te willen onderzoeken, dan is intervisie ideaal.

In de afgelopen weken heb ik de werkvorm mindmappen gebruikt om werksituaties duidelijk te krijgen. Ik vind het een heerlijke vorm. Het is een vorm waarbij iedereen zijn/haar gedachten en associaties uitdrukt op papier. Het leuke van een mindmap is ook dat je het vel papier kan ophangen en er rondom om heen kan gaan staan. De schrijver/tekenaar kan een toelichting geven. Zo ontstaan er veel perspectieven op het ingebrachte onderwerp, waar iedereen wel iets van kan leren.

Tijdens intervisie worden casussen en gespreksonderwerpen ingebracht die te maken hebben met je functioneren in de werksituatie.  Binnen elke situatie spelen je gevoelens een belangrijke rol. Heb jij wel eens stil gestaan bij hoe jouw werk, elke dag weer, bepaald wordt door je GEVOELENS?  En in het verlengde hiervan: hoe ga je om met jouw gevoelens in het contact met je cliënt, je collega of je leidinggevende. Veel leesplezier.

In mijn vorige blog heb ik geschreven over mijn nieuwsgierigheid naar de werking van gedachten, emoties en gevoelens. Over deze drie onderwerpen wordt veel gesproken tijdens intervisie. Ik ben nieuwsgierig hoe gedachten, emoties en gevoelens nu fysiologisch ontstaan in het brein en hoe de deelnemers aan intervisie deze processen kunnen gebruiken om het reflecteren te stimuleren.

Het kenmerkende van intervisie is dat het gaat om zelfstandig leren van en met elkaar over eigen functioneren op het werk (Doorn & Lingsma, 2013). Voor mij is 'leren' al lang een kernwoord geworden tijdens intervisie. Afgelopen tijd raakte ik geboeid door de relatie tussen leren enerzijds en gedachten, emoties en gevoelens (GEG) anderzijds. Het is een herkenbaar onderwerp. Ingebrachte vraagstukken (casussen) tijdens intervisie gaan vaak over tegenstrijdige gedachten, opgelaaide emoties en herkenbare gevoelens. Het heeft mijn nieuwsgierigheid geprikkeld om me in dit onderwerp te verdiepen.

Intervisie kent verschillende niveaus van leren over een situatie op het werk. In de theorie worden deze niveaus aangeduid als: enkelslag-, dubbelslag- en drieslagleren. De keuze voor een niveau wordt bepaald door de mate waarin alle groepsleden zich veilig voelen om persoonlijke zaken ter sprake te brengen. In deze blog geef ik een uitleg over de verschillende niveaus.

Een intervisiegroep zonder externe intervisor zal zelf een aantal zaken moeten regelen om de intervisiebijeenkomst succesvol en inspirerend te kunnen noemen. De belangrijkste is wel om een facilitator aan te wijzen die als een soort gespreksleider de bijeenkomst leidt. In deze blog schrijf ik over een aantal vaardigheden die een gevorderde gespreksleider kan inzetten om de intervisiebijeenkomst tot diepgang te brengen.

Het geven van een feedback boodschap is een essentiële vaardigheid voor een professional. Om goede feedback te geven, moet je je aan een paar regels houden. In deze blog lees je meer over die regels en in welke situaties feedback geven juist is.

Intervisie is geen medicijn dat gebruikt kan worden om de samenwerking te verbeteren en de professionalisering te optimaliseren. Wil intervisie kans van slagen hebben dan zijn er enkele criteria en regels voor zowel de groep professionals als voor hun leidinggevenden. In deze blog zal ik de belangrijkste regels en criteria uitwerken.

Ik begeleid een aantal groepen die, na een paar bijeenkomsten, zelfstandig verder zullen gaan. Voor mij, als intervisor, betekent het dat ik in deze groep een andere rol heb nl. van de intervisiecoach. Voor de groepsleden betekent het dat ze moeten gaan werken met een soort van gespreksleider, ook wel de facilitator genoemd. In deze blog lees je meer over de vaardigheden van een (beginnend) gespreksleider.

Bij themagerichte intervisie gaat het niet zozeer om een persoon in het midden zetten. Thema gericht werken gaat op zoek naar een thema dat iedereen in de groep aangrijpt, raakt of van invloed is op werksituaties. Voorbeelden zijn: groepsrituelen,  hoe ga ik om met macht, overwerken, de normen van de organisatie.

Ik word altijd enthousiast als ik een werkvorm tegenkom die gebruik maakt van beeldkaarten. Beeldkaarten werken zo goed omdat ze het associatief vermogen stimuleren.